---

I poleciał! Było i starsznie i śmiesznie - wszystko co czytałem o N17 potwierdzam - to nie jest model na niedzielę do parku, to jest istny skurczybyk! Ale po kolei. Wiało okrutnie, ale chęć oblotu zwyciężyła. Najpierw z pół godziny gmerałem w aparaturze bo coś tam się poprzestawiało, potem niezdarnie skakałem nim po trawie- poobijał się strasznie. W końcu udało się polecieć. Zrobiłem w sumie trzy loty , pierwszy zakończył się podręcznikowym korkiem i pionowym wjazdem w glebę (który jak się okazuje bardziej od modelu sponiewierał moje nerwy!), każdy następny już z ładnym lądowaniem. Środek ciężkości - dołożyłem 75 g ołowiu na dziób, silnik skłoniłem w dół, trymer wysokości oddany i leci jak trzeba, chociaż są momenty, które przyprawiają o palpitację - nad tym muszę popracować. Najśmieszniejsze są starty - trochę jak z kreskówki!

Z oblotów skręciłem parę niewyraźnych sweet- filmów telefonem ustawionym na samochodzie:

YouTube Video


YouTube Video


Suma sumarum - model narowisty ale oblatany, choć nie wygląda już tak milusio - pół nocy spędziłem na łataniu rozwalonej maski, przetrąconych skrzydeł (górnych bo dolne o dziwo nie tknięte) i polutowałem prawie nowe mocniejsze podwozie bo poprzednie się po prostu rozleciało:





Zaskoczony jestem wytrzymałością konstrukcji - parę dosyć poważnych wywrotek i malownicze kretobicie teoretycznie powinno go wyeliminować, ale okazuje się, że styrodur z laminatem to twardy duet. Wczorajszy wieczór nauczył mnie naprawdę sporo!