---

Sezon kombatowy przecieka mi przez palce, więc dobrze byłoby żeby Nieuport chociaż na jesieni jeszcze z raz powalczył. Oględziny tego co zebrałem z pola po zawodach w Płocku - kleić czy utylizować - oto jest pytanie:



Jak widać ze skrzydeł ostały się w miarę nietknięte tylko lotki (które "przeszczepię" do nowych skrzydełek), kadłub poobijany ale przeżył i usterzenie do uzupełnienia i połatania, podwozie wyrwane z kadłuba.
Czas się brać za robotę. Skrzydła - tak jak pisałem wcześniej: ze styropianu z jakiegoś opakowania, węglowy dźwigar (chyba 8x2 w górnym i 4x1 w dolnym płacie) wklejony "w pionie" na poliuretan we wcześniej wytopione rowki:





Imitacja żeberek - wykombinowałem sobie taki patent: taśma dwustronna tylko taka grubsza z pianki, naklejona na papier, pocięta w paski i naklejona drugą stroną na płat - po zalaminowaniu wyszło naprawdę nieźle - żeberka są ładnie wypukłe i roboty przy tym niewiele:





­Laminowanie - tym razem tkanina 80 na górę i dół, i do wora:



Po wyjęciu okazało się, że dałem za dużą próżnię, bo styropian lekko zapadł się w miejscu gdzie są wytopione kanały na kable do serw (strzałki na zdjęciu), ale za to tkanina ładnie się ułożyła na krzywiznach i na żeberkach, krawędź spływu-żyletka, natarcie w normie. Poza kilkoma fałdkami wyszło przyzwoicie jak na taką grubość laminatu:



To samo powtórzyłem na dolnym płacie. Ten ma z kolei wznios, który zrobiłem przed laminowaniem. W związku, z tym, że ten model to trochę taki technologiczny poligon to tym razem nie dałem do worka papierowych ręczników do odessania nadmiaru żywicy, ale samą folię perforowaną - efekt zniknęła nieco faktura płótna, ale za to żywicy w laminacie jest więcej. W przypadku stosowania ręczników miałem wrażenie, ze za dużo tej żywicy idzie w ręczniki, a za mało w tkaninę:









I skrzydła prawie gotowe, górne waży 151 g dolne 76, to mniej więcej masy porównywalne z poprzednimi, co przy wzroście wytrzymałości pozwala sądzić, ze model wytrzyma więcej niż jedną kolejkę: