---

Przyszły sezon niebo należy do Austrowęgier! Aviatik Berg - samolot nienajszczęśliwszej urody, ale widać, że ma potencjał. To następca mojego Nieuporta, który odszedł już na emeryturę, ale jako poligon doświadczalny dostarczył bezcennych informacji odnośnie technologii budowy. Aviatik będzie wykonany podobną metodą, właściwie tylko kadłub, bo skrzydła ... no właśnie skrzydła, to będzie kolejny poligon doświadczalny - jakoś nie lubię korzystać z utartych ścieżek. Zamierzam sprawdzić kilka koncepcji - trochę tak na fali ostatnich perturbacji z regulaminem. Jak wiadomo, może się okazać, że płaty z laminowanego styroduru (styropianu) mogą się okazać nieregulaminowe, więc trzeba by iść w szkielety. Aviatik będzie w wersji DII, czyli z króciutkim dolnym płatem, no i oczywiście to będzie wersja elektryczna. Od razu przedłużyłem przód (w porównaniu z nieuportem i tak dosyć długi), żeby nie było potem dokładania ołowiu celem wyważenia. Na początku jak zawsze plan, jeszcze taki do końca nie sprecyzowany, ale zima w pełni - nie ma na co czekać:



Zazwyczaj zaczynam od kadłuba i kończę na skrzydłach, tym razem na odwrót - najpierw będą skrzydła. Wersja nr 1. Chodziło z grubsza o to, żeby w miarę szybko i tanio zrobić szkielet, nie tracąc zbyt wiele czasu na np. szlifowanie żeberek z balsy. A że jakoś żal mi zrezygnować z plotera, to wykombinowałem sobie taką oto konstrukcję:



Czyli żebra strodurowe oklejone nakładkami z balsy, dźwigary i natarcie z sosny, reszta z balsy. Nigdzie jeszcze takiej konstrukcji nie widziałem, a że od dłuższego czasu coś takiego za mną chodziło, to w końcu jest okazja, żeby wypróbować. Parę minut przy kompie, pół godzinki przy ploterze i nacięte żeberka na 3 komplety skrzydeł:





Plan na deskę i klejenie. Z klejów wypróbowałem cjanoakryl, wikol i poliuretan - ten ostatni okazał się najlepszy, jak się go w miarę oszczędnie stosuje nie wypływa za dużo i daje mocną spoinę, no i bardzo ważne - nie topi styroduru. Poza tym klej w tej wersji, której używam to bajka - twardnieje po kilkunastu minutach i można lecieć dalej z montażem. Nadmiar można zawsze oszlifować lub wyskubać:













I dolne skrzydło:





Tak wyglądają gotowe szkielety obydwu płatów w tej wersji:



Górne waży 140 g, dolne 86 - mimo, że to patyczaki, to sprawiają wrażenie dość solidnych, żeby nie powiedzieć topornych. Spodziewałem się szczerze mówiąc mniejszej masy - no ale też nie pożałowałem sosny - w końcu to kombat.

Zanim powstaną następne wersje płatów na deskę poszło usterzenie - tutaj bez wynalazków, balsa i trochę sosny:





Szkielet poziomego waży 26 g, pionowego 8 g.

cdn.