---

Są rzeczy, których dzieciom się nie odmawia! Ciuchcia i wagonik w kolorze wiosennej zieleni jest jedną z nich. Zbudowana w tempie ekspresowym - zagrała jako element scenografii w przedstawieniu w Płockiej Szkole Muzycznej. I nie chwaląc się jam ją w pocie czoła popełnił w technologii sobie najbliższej: drewniano-tekturowej. Najpierw po rozmowie z "inwestorką" uradziliśmy, że wehikuł ma pomieścić trójkę aktorów wzrostu 140 centymetrów max. (okazało się, że weszło ich z pół klasy!:D), i że ma się swobodnie poruszać po scenie, czemu posłużyło fotelowe podwozie. Główne materiały to listwy 20x30 na szkielet, metalowe wkręty i kątowniki, na poszycie tektura introligatorska i farba kładziona wałeczkiem. Czasu było niewiele więc szybko powstał plan (modułem był arkusz tektury formatu 100x70 cm):



Potem powstał szkielet:











Dla małych chłopców ciuchcia, dla dużych kabina apacza:



Podwozie-kółka meblowe z najnowszego płockiego markietu budowalnego:



Mocowanie pokrycia:



Nie ma lokomotywy bez porządnego kotła i odpowiednich okienek:




...jak również komina:



I stan surowy zamknięty:



Skład z szybkością pendolino przejechał z montowni do malarni i oto efekt:






Koła malowane od szablonu - niedoróbki świadczą, że czas gonił...



I tak po circa 16 roboczogodzinach w biurach drukarni Agpress narodził się pociąg, co prawda nie złoty, ale przynajmniej prawdziwy:



A tu pamiątkowe zdjęcie z konstruktorem, który ledwo dycha ale się uśmicha:



Jak ogarnę to wrzucę filmik z przedstawienia.