Wczorajsza piękna pogoda przyciągnęła na pas kilku modelarzy. Krzysztof i Piotrek przyjechali oblatać nowe modele. Krzysztof próbował ulotnić pięknie wykonanego depronowego Fourniera. Modelik wyszedł Krzyśkowi super - praktycznie nie widać, że to depron.

Okazało się, że silnik ma jakiś feler - bardzo ciężko się obraca ośka i brakowało ciągu. Krzysztof rozważnie zrezygnował z dalszych prób ulotnienia modelu do czasu rozwiązania problemu z napędem.

Silnik odpalił koncertowo. Oblot jak najbardziej udany. Modelik bardzo zwrotny, choć Piotrek narzekał, że wolny. Mi się tak nie wydawało. Lata rewelacyjnie.

Stało się już naszą tradycją, że 1 września spotykamy się na podniebnych potyczkach. Na lotnisku zjawili się "uczestnicy" minionej wojny: P-11, FW190, Ju-87.
Mimo bardzo niesprzyjających warunków , a wiało ponad 5m/s udało się rozegrać kilka walk. FW i P-11 zaliczyły po "trafieniu". Sztukas po zderzeniu z bratnim FW zakończył lot rozbijając się na płycie lotniska.

Na Mistrzostwach Świata helikopterów, które odbywały się ostatnio we Włocławku ekipa amerykańska pokazała ciekawostkę - quadrocopter 3D o wdzięcznej nazwie Stingray. To zupełnie odmienna konstrukcja od dobrze znanych nam ufoków latających u nas. Oparta jest na trzech belkach węglowych połączonych w literę H, na końcu których zamontowane są śmigła o zmiennym skoku. Śmigła napędzane są jednym centralnym silnikiem. Napęd na śmigła przenoszony jest za pomocą pasków (analogicznie jak napęd śmigła ogonowego w helikach). Skok śmigieł regulują bardzo szybkie cyfrowe serwa. Wszystko to sterowane oczywiście specjalizowanym sterownikiem. Mieliśmy okazję podziwiać możliwości tej zabawki w pokazie w trakcie przerwy obiadowej. W rękach doświadczonego pilota, jakim niewątpliwie jest Curtis Youngblood - pilot amerykańskiej ekipy i jednocześnie konstruktor i producent Stingray'a - lata to pięknie i fika koziołki w każdą stronę. Zestaw przygotowywany jest do wprowadzenia na rynek - zbierane są zamówienia w systemie "preorder" (przedpłaty). Koszt całego kompletnego zestawu (bez odbiornika i pakietu) - niemały - 799$.

W dniach 21-23 czerwca 2013 roku , na lotnisku Aeroklubu Nadwislańskiego w Lisich Kątach rozegrano Mistrzostwa Polski Modeli Kosmicznych Juniorów i Seniorów w konkurencjach rakiet wysokościowych S1, makiet wysokościowych S5, makiet klasycznych S7 oraz zdalnie kierowanych szybowców rakiet S8.

Aeroklub Ziemi Mazowieckiej reprezentowało trzech zawodników: juniorzy Piotr Sułkowski i Mateusz Kormański oraz senior Wojciech Krzywiński. Wszyscy trzej to modelarze specjalizujący się w konkurencjach makietowych. Poza samą rywalizacją o miano najlepszych w roku 2013 był to również sprawdzian formy przed czekającymi ich Mistrzostwami Europy w Bułgarii, które rozegrane zostaną w sierpniu br.

Tym razem pogoda sprzyjała modelarzom w ciągu obydwu dni rywalizacji. W sobotę rozegrano konkurencje wysokościowe. W grupie juniorów, po ocenie statycznej (wykonania), niespodziewanie prowadził Piotr Sułkowski. Mateusz Kormański był trzeci ze stratą do lidera blisko 40 punktów. Jednak wynik w klasie S5 zależy głównie od udanych lotów i osiągniętej wysokości. Sułkowski osiągnął pułap 212 m co dało mu trzecie miejsce. Mateusz Kormański wykonał dwa nieudane loty i nie ukończył konkurencji wysokościowej S5B.

W klasie S5C – seniorów - model Wojciecha Krzywińskiego oceniono w połowie stawki. Dwa poprawne loty powyżej 360 m dały czwartą lokatę – zabrakło 14 m do podium.

Znacznie ciekawiej rozegrała się konkurencja niedzielna - makiet S7. W grupie juniorów model Ariane 1 Kormańskiego oceniono na drugie miejsce ze stratą 47 punktów do lidera. Model rakiety Maxus, jaką przedstawił Piotr Sułkowski oceniono dosyć nisko. Loty obydwu zawodników nie przyniosły większych zmian. Mateusz Kormański utrzymał drugie miejsce a Piotr Sułkowski ostatecznie wylądował na miejscu siódmym.

W grupie seniorów model Ariane 3 Wojciecha Krzywińskiego na ocenie statycznej uzyskał 545 punktów – tracąc 13 pkt. do prowadzącego Saturna IB z Mielca oraz blisko 40 pkt. przed kolejnym Saturnem V z Krakowa. W tej sytuacji Krzywiński ustawił poprzeczkę dość wysoko. Wykonał jako pierwszy lot za 175 pkt. zmuszając rywali do ataku. Taka taktyka rutyny z ambicjami mniej doświadczonych zawodników zaowocowała.

Wojciech Krzywiński po raz kolejny, zasłużenie, został Mistrzem Polski roku 2013. Prowadzący po ocenie wykonania Grzegorz Goryczka z Mielca musiał zadowolić się medalem srebrnym. Obydwa Saturny V z Krakowa zginęły tragicznie.

Obserwatorem mistrzostw był trener Kadry Narodowej Jerzy Boniecki, który pozytywnie ocenił start płockich zawodników przed Mistrzostwami Europy.

Powoli opada bitewny kurz, więc chyba już pora na drobne podsumowanie naszej sztandarowej imprezy jakim była III Bitwa ESA o Płock. W tym roku impreza, ze względu na rangę Mistrzostw Polski modeli w klasie ESA, została rozłożona na dwa dni. Dzięki temu można było bez większego pośpiechu rozegrać 6 rund walk w obu kategoriach i wyłonić do walki finałowej najlepszych z najlepszych. Boje były bardzo zacięte. Nikt nie oszczędzał maszyn - w powietrzu latały kawałki pianki, a na ziemi cyjanoakryl lał się litrami. W tym roku Marcin zafundował wszystkim niespodziankę w postaci pięknie wykonanych czołgów z okresu I wojny światowej, które broniły celów naziemnych wystrzeliwanymi ładunkami prochowymi pociskami z EPP. Wykonany przez Marcina panel do zdalnego odpalania ładunków pozwalał na wystrzelenie pocisku w momencie nalotu na słupek - kilka razy udało się nawet trafić pociskiem w model. Huk wystrzału, ogień i dym z lufy dodawały dodatkowego smaczku w walkach WWI. Nie trzeba chyba pisać, że wszyscy byli pod wrażeniem - szczególnie publiczność, która może nie tak licznie jakbyśmy chcieli, ale jednak pojawiła się na imprezie. Najważniejsze, że jedyna rzecz, która była od nas całkowicie niezależna - pogoda - dopisała. Mieliśmy dwa piękne, praktycznie bezwietrzne dni, idealne do rozegrania tego typu zawodów .

Na starcie stawiło się 29 zawodników. 28 latających w kategorii WWII, 15 w kategorii WWI.

Stoczyliśmy w sumie 24 walki eliminacyjne w WWII i 18 walk eliminacyjnych w WWI. Jednym dopisywało więcej, jednym mniej szczęścia. Niemniej jednak poziom walk finałowych pokazał, że rzeczywiście udało się wyłonić pilotów, którzy zasłużyli na szansę sięgnięcia po tytuł Mistrza Polski i Puchar Prezydenta Miasta Płocka - oryginalną statuetkę zaprojektowaną przez Marcina i laserowo wyciętą z centymetrowej grubości stali.

I tak w kategorii WWI tytuł Mistrza Polski, po pięknej walce finałowej, zdobył Rafał Mijal z Eskadry Kraków, II miejsce i tytuł Wicemistrza Polski Jacek Owczarczak, III miejsce Michał Drozd.

W kategorii WWII tytuł Mistrza Polski, po równie zaciętej walce finałowej, obronił Patryk Zagrajek, II miejsce i tytuł Wicemistrza Polski wywalczył sobie Michał Wdowikowski, III miejsce przypadło w udziale Rafałowi Mijalowi.

Dwudniowy program zawodów pozwolił stworzyć atmosferę, którą chyba najlepiej oddają słowa Mirka (NC1 ESA) - "Te zawody biegły sobie obok pikniku i wypoczynku na świeżym powietrzu - jakby w tle, pomiędzy karkówką i szaszłykiem z grilla. Był czas na rozmowy i wymianę doświadczeń, na naprawę modeli i wypoczynek." Dokładnie o to nam chodziło!

Dzięki objęciu imprezy honorowym patronatem przez Prezydenta Miasta Płocka i pozyskanym funduszom mogliśmy zapewnić odpowiednią promocję zawodów w mediach, a pilotom pełny dwudniowy catering i okolicznościowe koszulki z motywem graficznym promującym dyscyplinę ESA i nasze miasto. Cieszy również fakt, że lokalne media zauważyły to wydarzenie. Poniżej kilka linków na artykuły prasowe i galerie zdjęć.